Targowica (obwód kirowohradzki) – Wikipedia, wolna encyklopedia
![]() | |
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Rejon | |
Wysokość | 154 m n.p.m. |
Populacja • liczba ludności |
|
Nr kierunkowy | +380 5255 |
Kod pocztowy | 26106 |
Położenie na mapie obwodu kirowohradzkiego ![]() | |
Położenie na mapie Ukrainy ![]() | |
![]() | |
Portal ![]() |
Targowica (ukr. Торговиця, Torhowycia) – wieś na Ukrainie, dawne miasteczko, w obwodzie kirowohradzkim, w rejonie nowoarchanhelskim. Położona na prawym brzegu Siniuchy na wschodnim krańcu Podola.
Historia[edytuj | edytuj kod]

W XIV wieku istniała tu ważna osada handlowa, z której korzystali m.in. Genueńczycy z Kaffy, Mołdawianie, Wołosi i Grecy[1]. Po upadku osady w XV w., odrodziła się w XVII w. za sprawą Walentego Aleksandra Kalinowskiego i Marcina Kalinowskiego[1]. Leżała w granicach województwa bracławskiego na tzw. czarnym szlaku. W drugiej połowie XVI wieku miasto było własnością księcia Bohusza Koreckiego[2]. Po rozejmie andruszowskim od 1667 roku nieopodal Targowicy biegła granica polsko-rosyjska. W latach 1672-1699 wraz z Podolem przejściowo pod zwierzchnictwem Imperium Osmańskiego. W XVIII wieku Targowica była jedną z posiadłości Potockich na wschodnim Podolu. W 1751 po rosyjskiej stronie granicy powstała Nowa Serbia, z której serbskimi osadnikami mieszkańcy Targowicy toczyli liczne spory przed targowickim sądem pogranicznym[1]. Od 1773 roku Targowica była własnością Stanisława Szczęsnego Potockiego[1]. 14 maja 1792 rzekome miejsce ogłoszenia konfederacji targowickiej (w rzeczywistości akt przygotowano i wydano w Petersburgu), zmierzającej do obalenia Konstytucji 3 maja przy pomocy interwencji armii rosyjskiej. W 1793 zajęta przez Rosję w efekcie II rozbioru Polski. W zaborze rosyjskim przynależała administracyjnie do guberni kijowskiej.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Targowica, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 170 .